สูญสิ้นความเป็นคน (ใหม่)
ผู้ประพันธ์ได้จากไปแล้ว แต่ผลงานยังอยู่ และยืนอยู่ได้ด้วยความทระนงในโลกวรรณกรรมดังนั้น สูญสิ้นความเป็นคน จึงมิใช่ ‘หนังสือแห่งความตาย’ ที่เมื่อใครได้อ่านแล้วเหมือนได้ดื่มยาพิษที่พร้อมจะตายตกตามไปแต่คือยาขมที่ปลุกให้เราตื่นตระหนักต่างหาก
– อุทิศ เหมะมูล -ผมผ่านชีวิตอันมากด้วยความอัปยศ…เพียงประโยคขึ้นต้นของบันทึกฉบับแรกก็สร้างแรงดึงดูดมหาศาล ให้ข้าพเจ้าสนใจใคร่รู้ว่าเจ้าของบันทึกมีเส้นทางชีวิตเป็นมาเช่นไร ถึงได้ยอมเปิดเปลือยบาดแผลและรอยมืดหม่นในอดีต ร้อยเรียงเป็นตัวอักษรให้ปรากฏแก่สายตาคน ซ้ำยังรวบสรุปชีวิตของตนด้วยถ้อยคำบาดลึกเช่นนี้